1- شوهرانشان نیاز به خدمتکار ندارند ؛ بلکه همسرانی می خواهند که در عین کدبانوگری ، محبت و عشق خود را نیز اظهار دارند .
2- از تحقیر و توهین به شخصیت و توانمندیهای همسر خودداری کنند ، زیرا آنگونه که او را معرفی کنی ، دیگران با او همانگونه رفتار می کنند .
3- مردان نسبت به خانواده پدری شان احساس تعصب و وابستگی دارند ؛ پس باید اجازه دهند این رابطه بعد از ازدواج نیز گرم باشد و هرگز به مادر شوهر یا خواهر شوهر توهین نکنند .
4- شغل زن ، نباید باعث شود او با جسمی خسته و عصبی به منزل بیاید ؛ زیرا تن خسته ، توانایی آرامش بخشی به محیط خانه را ندارد .
5- فرزندان نباید بر حُسن رابطه او با شوهرش خللی وارد آورند .
6-خریدارانه ترین نگاه ها را باید به چهرۀ همسر تقدیم نماید ؛ گیراترین کلام خود را تقدیم همسر نماید ؛ پرجاذبه ترین رفتارها را در ارتباط با شوهرش به نمایش بگذارد و با ارضای به موقع نیازهای فطری و روانی شوهرش ، او را از آفات اجتماعی ، مصون بدارد .

شک از آن موضوعاتی است که در زندگی همه انسان‌ها وجود دارد اما گاهی می‌تواند حسابی دردسرآفرین شود و زندگی را ویران کند پس باید با آن برخورد کرد.
دو محور اصلی و بسیار مهم هر رابطه‌ای و به‌ خصوص در زندگی مشترک ، اعتماد و احترام است‌ و اگر هرکدام از این دو محور آسیب ببینند ممکن است رابطه کاملاً از بین برود. در حقیقت این دو ،خط قرمز‌هایی هستند که هیچگاه نباید از آنها عبور کرد. به محض اینکه بی‌اعتمادی در رابطه‌ای به‌ وجود بیاید رابطه به سمت ویرانی می‌رود. شک به همسر از آن چیزهایی است که می‌تواند هم احترام و هم اعتماد را در زندگی زناشویی از بین ببرد و به‌ تدریج پناهگاه امن خانه و زندگی مشترک را به جهنمی تبدیل کند. هر‌کدام از ما دست کم یکبار در زندگی شک را تجربه کرده‌ایم ولی شک در هیچ کجا مثل زندگی مشترک و شک به همسر نمی‌تواند مخرب باشد.

وقتی آدم‌ها همدیگر را دوست دارند، به هم عشق می‌ورزند و به هم اعتماد دارند اما از لحظه‌ای که شک به همسر و عدم‌ اعتماد و کنترل در رابطه‌ای به‌ وجود می‌آید ذره ذره عشق بین زوجین رو به زوال می‌رود و دو طرف از هم دور می‌شوند. البته اگر هر دو طرف دست از شک و کنترل هم بر‌دارند دوباره می‌توانند باز به هم نزدیک ‌شوند چون هیچ‌گاه عشق با نیت‌های منفی، عدم‌اعتماد و سوءظن نمی‌تواند در یک جا جمع شود.

در همه ما یک حس مالکیت وجود دارد، در واقع آدم‌ها نسبت به هرچیزی که دوست‌ دارند نوعی احساس مالکیت دارند و این حس ناشی از یک ترس درونی است، ترس از دست دادن. در حقیقت پشت رفتارهای کنترل‌گر و سوءظن‌آمیز ، ترس از دست‌دادن وجود دارد. این افراد انگار در وجودشان چیزی را کم دارند و جای چیزی برایشان خالی است و می‌خواهند به نوعی این جای خالی را پر کنند. در حقیقت رفتارهای شکاکانه و سوءظن آمیز آن‌ها نسبت به بیرون و آدم مقابلشان نیست بلکه این شک نسبت به‌ خودشان است و به نوعی طرف مقابل و اتفاقات مختلف آینه‌ای است برای آن‌ها تا خودشان را ببینند.

وقتی من نسبت به‌ خودم شک داشته‌ باشم یعنی به توانایی‌ ها و دوست‌ داشتنی‌ بودن خودم شک دارم و شک دارم که آنقدر خوب باشم که طرف مقابل حاضر شود با من بماند. ولی اگر من اطمینان داشته باشم که آنقدر خوبم که طرف مقابل با من می ماند دیگر نیازی ندارم با رفتارهای کنترل‌ گر ، طرف مقابل را مجبور کنم که با من بماند. یعنی دارای خود باوری و اعتماد به نفس کافی هستم و باور دارم طرف مقابل به خاطر من در این رابطه می ماند. ولی کسانی که به‌ خودشان و تواناییها یشان شک دارند، لاجرم فرافکنی کرده و دچار شک به همسر می شوند. چون فکر می کنند آنقدرها خواستنی نیستند که طرف مقابل به این رابطه وفادار بماند!

بنیه مالی و پول

متأسفانه بعضی از خانوم ها به دلیل بیماری چشم و هم چشمی شروع به بهانه جویی های مختلف و بیان توقعاتی می نمایند که همسرشان قادر به برآورده کردن آنها نمی باشد. اگر زنان می دانستند با این سرزنش ها چه ضربه ی سهمگینی بر پیکره زندگی مشترک خود وارد می نمایند ، هرگز چنین حرکتی را انجام نمی دادند . این نوع برخورد باعث می شود که مرد در برابر مردهای دیگری که زن می شناسد و از وضعیت مالی آنها تعریف می کند ، شرمنده و تحقیر شود . و این می تواند اولین گام برای به هم خوردن ارامش در زندگی مشترک گردد.

امروزه یکى از مشکلات روحى روانى در میان دختران جوان کمبود و یا ضعف اعتماد به نفس می‏باشد. اعتماد به نفس یعنى علم و آگاهى و داشتن یک تصویر درست از استعدادها، تواناییها، محدودیتها و هدفها. یعنى فرد باید بداند که چه هدفى را انتخاب می‏کند و آن هدف آیا با توان و قابلیتهاى او همخوانى دارد یا خیر؟

قدم اول براى به دست آوردن اعتماد به نفس خودباورى است. چرا که خودباورى به فرد یارى می‏رساند تا خود را بهتر بشناسد. از نیازهاى اساسى هر فردى در زندگى، داشتن احساس خوب در مورد خود می‏باشد. هر دختر جوانى نیاز دارد تا خود را از نظر جسمى، فکرى، احساسى و عاطفى، انسانى سودمند، باارزش و متعالى بداند. چنین احساس زیبایى انگیزه و محرک وى براى توفیق در اجراى امورى است که زندگى بر دوش و عهده‏اش می‏گذارد. یک دختر جوان بدون دادن اعتبار و ارزش لازم به خود هرگز قادر نخواهد بود که از احساس آرامش و آسایش درونى بهره‏مند گردد.

بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای را که برای خود متصور بوده‌اند و به آن نرسیده‌اند برای پسرانشان ترسیم کنند.

اما خیلی ازافسار گسیختگی ‌ها و فاصله‌های بین والد و فرزند از همین جا شروع می‌شود.

شما به عنوان یک پدر خوب، فقط وظیفه شناساندن راه‌های صحیح و غلط به فرزندتان و مشورت کردن با او در مورد علاقه‌مندی‌هایش را دارید و بهتر است انتخاب نهایی را به عهده خودشان بگذارید.

این كه یك كودك چقدر تربیت پذیر باشد، در درجه اول بستگی به این دارد كه احساس كند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان یك انسان و عضو خانواده او را به حساب می آورند.
تربیت، جزئی لاینفك ازهركاری است كه برای كودك و با كودك انجام می دهیم. زمانی وظیفه مادری را با تغذیه شیرمادر و شروع تدریجی غذای كمكی و از شیرگرفتن به انجام رسانیده اید ، اینك نوبت انجام سایرجنبه های مادری است. چنانچه وظایف مادری را تا به حال خوب به انجام رسانیده باشید اینك نیز در حال تربیت كودك خود در موقعیت مطلوب هستید.

رفتار والدین نقش موثری در تربیت و رشد فرزندان دارد.رفتارهای منفی که گاهاً در صحنه اجتماع از برخی افراد دیده می شود، ناشی از کمبود شخصیت است. اگر کودک عزّت نفس خود را درست درک نکند و در محیطی رشد کرده که همواره شاهد بی احترامی و حریم شکنی بوده او برای اثبات شخصیت خود حالت تهاجمی و هتاکی را در پیش می گیرد، تلاش کنید فرزندان خود را با شخصیت والا و عزیز و بلند مرتبه تربیت کنیم.

اهمیت تربیت در سن سیادت، به این علت است که شخصیت فرد در 5 سال اول زندگی شکل می گیرد. گزل روان شناس مشهور می گوید: «کودک در 5 و 6 سالگی، نسخه کوچکی از جوانی است که بعدها خواهد شد».

ناگفته نماند، آزادی کودک در هفت سال اول زندگی به معنی رها کردن او، دادن اجازه انجام اعمال مخاطره آمیز یا خلاف ادب و بی تفاوتی نسبت به رفتارهای نادرست نسیت، بلکه یعنی نباید او را تحت فشار قرار داد یا کاری را که از توانش خارج است، به او سپرد. باید با ساماندهی اموری که می تواند انجام دهد، آزادی او را با کنترل منطقی همراه ساخت.

به عنوان والدین نوجوانی سرکش باید استراتژی هایی در کنترل وی و کمک به او در حل مشکلش به طور شخصی داشته باشیم. به نظر کمی دشوار می آید اما راهی است که باید برویم.

مشکل نوجوان خود را تشخیص دهید. سرکش بودن طیفی از علل مختلف دارد، از مشکلات رفتاری تا مشکلات روانی (عزت نفس و خویشتن داری). یافتن علت آن اولین گام در برخورد با سرکشی نوجوان است. قبل از تحقیق و جست جو، با نوجوان خود دوست باشید و با او به صورت باز صحبت کنید. اگر وی اماده ی حرف زدن است، این شما هستید که باید قطعات پازل را از بین حرف هایش کنار هم قرار دهید.

يكى از بحران هاى بلوغ, ناسازگارى نوجوانان با والدين است. آن چه مهم است فهم اين ناسازگارى و دلايل آن است. چرا فرزندان رفتار والدين خود را تأييد نمى كنند و والدين از مخالفت فرزندان خود گله و شكايت دارند؟ به نظر مى رسد آزادى خواهى و استقلال طلبى و نوگرايى كه از خصوصيات دوران بلوغ است, منشأ اين ناسازگارى باشد. در دوران بلوغ, بيش از هر زمان ديگر انسان به اين كه مورد توجه و پذيرش باشد, اهميت مى دهد و به شدت احتياج دارد كه به عنوان يك دوست و شريك تلقى شود. چه قدر مكرر از جوانان شنيده مى شود كه كاش يك بار بزرگ ترها با ما جدى صحبت مى كردند.
پدر و مادر بايد متوجه باشند كه نوجوان امروز, كودك ديروز نيست. نوجوان, عاشق آزادى و اظهار وجود و شيفته استقلال و اثبات شخصيت است.

بهتر است؛ به جای برخورد نصیحت گرانه، که متأسفانه اغلب پدران و مادران بدان توسل می جویند و به شدت مورد نفرت نوجوان می باشد، با طرح سوالات متعدد دوستانه با گفتاری صمیمانه از آنان بخواهید نظر خود را دربارة موضوع مورد سوال ابراز کند. مثلاً از نوجوانی که زیاد تلویزیون تماشا می کند سوال کنید: « چه کسانی زیاد تلویزیون تماشا می کنند و چرا؟ آیا دانشجویان و دانش آموزان موفق و تیزهوش و خلاق بیشتر تلویزیون تماشا می کنند یا دانش آموزان و دانشجویان نا موفق؟ چرا؟ » و یا دربارة سیگار که منشأ بسیاری از بزهکاری ها است می پرسیم: « به نظر شما سیگاری ها اغلب از کدام قشراند، اساتید دانشگاه، عالمان دینی یا کارگران، کشاورزان و رانندگان؟ آیا سیگاری ها بیشتر از اقشار باسواد جامعه اند یا بی سواد؟ به نظر شما چند درصد بزهکاران سیگاری هستند؟». از کودک و نوجوانی که بعضاً روابط دوستی با اولیاء ندارند می پرسیم: « به نظر شما چگونه روابطی باید بین فرزندان و پدر و مادر حاکم باشد؟ » و … . بدین وسیله بدون نصیحت و امر و نهی، فرزندان خود را نسبت به عواقب و عوارض کارهای نادرست‏شان آگاه نموده و وادار به تفکر و تأمل و تجدید نظر در رفتارش میکنیم

?استاد شهید مطهری:
? تا زمانی که انسان در سنن محیطش و در تقالید پدران ومادران تردید نکند،هرگز موفق به تحقیق نخواهد شد.
?من این شک را«شک مقدس» می‌نامم، یعنی شکی که برای تحقیق ومقدمه تحقیق است.
? 15 گفتار، ص212

تنبیه [بدنی]، گران ترین و در عین حال، کم اثرترین ابزار یادگیری و اصلاح رفتار است. در تنبیه، باید عمل کودک نکوهش شود، نه شخصیت او.

در تنبیه، نباید زیاده روی کرد، چون اثر خود را از دست می دهد.

تنبیه در جمع، اثر مخرب، ولی تشویق در جمع، اثر مثبت دارد.

سرزنش و تحقیر، امنیت خاطر را از کودک می گیرد.

تنبیه، شخصیت کودک را در هم می کوبد.

زیاده روی در تنبیه، سبب برانگیخته شدن حس سرکشی در کودک خواهد شد.

ایجاد اعتماد به نفس، یکی از مؤثرترین عوامل برای جهت دهی مثبت به احساسات کودک است. رفتار آزاد منشانه و محترمانه و درک احساسات کودک، سبب می شود که او احساس قدر و ارزش کند. عزت نفس، سبب بهره وری فرد از نیروی تفکر و به کارگیری آن در امور زندگی است.

احساس لیاقت، بازتاب اعتماد به نفس است.

بر اثر دلگرمی، عزت نفس در شخص افزایش می یابد.

همه انحراف ها و اختلاف های رفتاری، در نتیجه زیان دیدن و لکه دار شدن عزت نفس افراد است.

تکیه بر توانایی های شخص، وسیله ای برای پیشرفت و حرکت اوست.

ایجاد امنیت خاطر، زمینه حرکت و خلاقیت ذهنی کودک را فراهم می کند.

احساس بی لیاقتی و حقارت، سبب راکد شدن جریان فکری و رکود ذهنی فرد می شود.

یکی از مهم ترین ویژگی های عزت نفس، خلاقیت در ظهور و گرایش های مثبت در فرد است.

تعادل روحی و روانی به عوامل زیادی ربط پیدا می‌کند اما دو تا از کلیدی‌ترین عوامل تعادل روحی فرزندان در خانواده عبارتند از اینکه: «رابطه پدر با مادر از سر محبت و رحمت باشد» و «رابطه مادر با پدر سرشار از تواضع و احترام باشد». البته هر دو خوب است به یکدیگر احترام و محبت داشته باشند ولی بر اساس اقتضائات خاص روحی زن و مرد احترام برای مرد و محبت برای زن اولویت پیدا می‌کند. وقتی بچه ها اینگونه روابطی را میبینند گویی هر چیزی سر جای خودش قرار گرفته و تعادل در خانه برقرار خواهد شد.

در حقیقت لجبازی کودک در هر زمینه ای معنای خاص دارد که باید درک و شناسایی شده و سپس مشکل برطرف گردد. بدترین حالت آن است که کودکی لجبازی را از حد بگذراند و والدین گمان کنند​ این کودک ذاتا لجباز است. چیزی به نام لجبازی یا پرخاشگری و ناسازگاری ذاتی وجود ندارد، بلکه هر معلولی در کودکان علتی دارد که باید برطرف شود
والدین برای کاهش لجبازی در کودکان از امر و نهی های بی مورد و زیاد پرهیز کنند. این تکرار باید ها و نباید ها موجب بروز مشکلات عصبی و پرخاشگری در کودک می شود.

کودک باید حق انتخاب داشته باشد و این انتخاب فقط به لباس، وسایل شخصی و… محدود نمی شود. هر کودکی با توجه به سن و میزان درکش به درجه ای از استقلال شخصیتی و اعمال نظراتش در انتخاب های گوناگون تمایل دارد. کودکان از طریق لجبازی و پافشاری بر آنچه می خواهند شخصیت خود به عنوان یک فرد مستقل را می سازند و تقویت می کنند. والدین باید به لجبازی های کودکان برای مثال هنگام امتناع از خوردن یک نوع غذا، انجام ندادن برخی امور روزمره مانند تعویض لباس یا نظافت شخصی و… احترام بگذارند و در صورت ضرورت به جای برخورد قاطع و احتمالا مقابله به مثل کودک را متقاعد کنند، ناز او را بکشند، دلیلش را برای امتناع جویا شوند، اگر مشکلی هست برطرف کنند و در نهایت از موقعیتی که کودک در آن به لجبازی می پردازد برای ایجاد ارتباط عاطفی و کلامی قوی تر با وی استفاده کنند.

امام على عليه السلام :

شدّت خشم، نحوه سخن گفتن را تغيير مى دهد و ريشه برهان و دليل را قطع مى كند و فهم را از هم مى گسلد

ميزان الحكمه، جلد8، صفحه 446

ذهنیتِ ” کی به کیه؟” از پاشنه‌های آشیل اخلاق در فرهنگ ماست. “کی به کیه” مجوزی است برای بی‌نظمی، بی‌دقّتی، سهل‌انگاری، و زیر پا گذاشتن قانون و هنجارهای اجتماعی. در فرهنگ “کی به کیه؟” مردم احساس می‌کنند هیچ قاعده و قانون و یا معیاری برای ارزیابی رفتار افراد و سازمان‌ها وجود ندارد. در این وضعیت، تفکّر علّی لطمه می‌خورد و رسیدن اهداف بی‌قاعده و غیرقابل پیش‌بینی است. “کی به کیه؟” به یک مدیر الهام می‌کند بدون ترس از ارزیابی و محاسبه، بر اساس تمایلات شخصی‌اش تصمیم گرفته و اقدام کند؛ به یک کارمند یاد می‌دهد که بدون ترس از کارش بدزدد و یا دقت لازم را نداشته باشد؛ به دانشجو پیش‌نهاد می‌دهد استاد و دانشگاه را “بپیچاند"؛ و به استاد می‌گوید “بگذار بره، خودت را بی خود اذیت نکن".

?مقام معظم رهبری_دام ظله-
?جوانهاى عزيز! نگذاريد يك ساعت از عمرتان و وقتتان تلف شود. گعده‏هاى بيخودى، ولنگارى‏هاى از دست دادن وقت، مشغول شدن به كارهاى غير مفيد را بايستى با تمرين، با مراقبت خود- خويش‏مراقبتى- كنترل كنيد. اينها قابل كنترل از بيرون نيست.
?نگذاريد اين عيوب در وجودتان راه پيدا كند. اين سنين- فرض بفرمائيد هجده سالگى تا سى سالگى‏ مثلًا- جزو طلائى‏ترين قطعات عمر انسان است. هر چه در اين مدت ياد بگيريد، براى شما ذخيره‏ى داراى رويش خواهد شد.
?حوزه و روحانيت، ص: 1262

بجاي استفاده از زبان “نكن، دست نزن، مراقب باش، بشين، ندو، پرت نكن…” براي كودكان بايد از بدنمان استفاده كنيم.

حرف زدن فقط به كودك مي آموزد كه ما ناتوانيم و او ميتواند با رفتارش ما را كنترل كند. قبل از حضور فرزندتان محيط را امن كنيد اگر امن نيست كنار فرزندتان حضور داشته باشيد و اگر وسيله خطرناكي را برداشت آنرا با وسيله بي خطر ديگر جايگزين كنيد.

كودك به زودي مرزها را خواهد آموخت و ميفهمد با رفتارش نميتواند شما را كنترل كند.
دستور دادن، نصيحت، دعوا، داد، تنبيه فقط باعث جنگ قدرت كودك ميشود وشما بازنده خواهيد بود.

پیوند با اقوام چنان دارای اهمیت است که در بین علمای شیعه به دلایل سه گانه قرآن، سنت پیامبر عظیم الشأن و اهل بیت علیهم السلام و عقل، از واجبات دینی شمرده شده است و برای دستیابی به آن سفر یک ساله نیز توصیه شده است.
پیوند با خویشان چنان مهم است که به اجماع عالمان شیعه بر پایه ادله سه گانه کتاب، سنت و عقل از واجبات مهم دینی شمرده شده است.
عن أبی عبد الله علیه السلام قال: تواصلوا و تبارّوا و تراحموا و کونوا إخوة بررة کما أمرکم الله عزوجل: امام صادق علیه السلام می فرمایند: با یکدیگر پیوند داشته باشید و به هم نیکی کنید و با یکدیگر مهربان باشید و هم چنان که خداوند دستور داده است، برادرانی نیکوکار باشید.( ص 175 الکافی ج9)

?شیطان از چهار طرف حمله‌ور می‌شود: ۱. مشغول کردن به دنیا؛ ۲. دل‌نگران کردن نسبت به وضعیت آینده؛ ۳. شبهه‌افکنی نسبت به اعتقادات؛ ۴. تحریک شهوات

«شیطان می‌گوید: از چهار جانب به انسان‌ها حمله مي‌کنم: «ثُمَّ لَآتِينَّهُمْ مِنْ بَينِ أَيديهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ».

? در روايت آمده است که «مِنْ بَينِ أَيديهِمْ» يعني آنها را از آينده و آخرت، غافل مي‌کنم و به دنيا مشغولشان مي‌کنم. دستگاه شيطان براي اينکه ما در راه بندگي خدا حرکت نکنيم، اول کاري که مي‌کند، ما را از توجه به عوالم غيب، منعطف و مشغول به دنيا مي‌کند و افق ديدمان را محدود مي‌کند. وقتي افق ديد محدود شد، آدم براي محدوديت‌ها کار مي‌کند. اينهايي که برنامه‌هاي دراز‌مدت مي‌نويسند، براي اين است که اگر آدم افق دراز‌مدت نداشته باشد، کارهايش هميشه محدود به کوتاه‌مدت مي‌شود. حالا اگر همه افقي که انسان مي‌بيند، بیست سال و پنجاه سال و شصت سال و هفتاد سال دنيا شد و نتوانست عوالم غيب و آن عوالم نامتناهي را ببيند، همه تلاش‌هايش معطوف به دنيا مي‌شود. اول کار شيطان، اين است.
? «وَ مِنْ خَلْفِهِمْ» يعني آنها را نگرانِ پشتِ سرشان خواهم کرد که شما براي آينده خودتان، براي دوران پيري‌تان، براي نسل‌هاي بعدتان، براي فرزندان‌تان بايد يک کاري بکنيد… از اين انسان‌هاي مهاجر الي الله، يک انسان‌هايي مي‌سازد که همه نگاه‌شان به پشتِ سرشان است به جاي اينکه به پيشِ رويشان نگاه کنند.
? «وَ عَنْ أَيمانِهِمْ» يعني نسبت به اين اعتقادات و مکتبي که انبياء مي آورد، شبهات ايجاد مي‌کند… شيطان نسبت به آنچه انبياء مي‌آورند، شروع به ايجاد شبهه کردن مي کند.
? «وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ» يعني شهوات را تحريک مي کند. شیطان از طريق شبهه و شهوت و ايجاد غفلت از آخرت و توجه به دنيا، انسان‌ها را از راه خدا و بندگي خداي متعال باز مي‌دارد. اين، کار اصلي شيطان است که در مقابله با دستگاه انبياء، در چند مرحله اساسي انجام مي دهد.».

? استاد سید محمدمهدی میرباقری، محرم۹۵

ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻦ!

ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﮕﻮﻧﻪ؟
ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ مےگذاری،
ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ مےپرسی،
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﯿﻒ ﻭ ﻧﻤﺮﺍﺕ ﺍﻭ نمےروی،
ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ مےپرﺳﯽ،
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ مےکنی،
ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺟﻮﯾﺎ مےشوی،
ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﻋﻮﺍ نمےکنی،
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ.

ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ مالکیت