“راضیم به رضای خدا” جمله ای که ما زیاد آن را می شنویم و در مواقعی خود نیز بکار می بریم، گاه از عمق وجود خود راضی هستیم به آنچه پیش آمده و گاه فقط به زبان است و دل ما اصلا راضی نیست به رضای خدا در این هنگام در دل ما غوغاست و این جمله را به زبان می آوریم و این یک دروغ است .
مقام رضایت به آنچه خدا می‌خواهد از مقامات بسیار رفیع اخلاقی و عرفانی است و خوشا به سعادت آنانی که در این مسیر حرکت می‌کنند و شوق پروردگار در وجودشان زبانه می‌کشد .

شكر نعمت‏هاي حق از وظايف مهم بنده و موجب مزيد نعمت است؛ ليكن چه كسي توانايي آن را دارد كه شكر نعمت حق را - كما هو حقه - به جا آورد؟ ما را همين بس كه در پيشگاه كبريايي حضرت احديت، سر تسليم و خضوع به خاك ساييم و به تقصير و قصور خود اعتراف كنيم. در روايت است: «خداوند به موسي(ع) فرمود: شكر مرا به جاي آر، موسي(ع) عرض كرد: مرا توان شكر تو نيست. پاسخ آمد: شكر ما همين است». بنابراين اظهار عجز و تذلّل در پيشگاه حضرت احديت، خود نوعي شكر است، اما نسبت به شرايط موجود در زندگي خود هرگز نگران اين نباشيد كه مانع رشد و تكامل معنوي شماست؛ بلكه تلاش و كوشش شبانه روزي شما در صورت حفظ اخلاص و تقوا، بسان جهاد في سبيل الله است.

شکر درمان افسردگی است و افزایش توانمندی عملی در حوزه مهارت ها، افزایش ظرفیت ها برای بهره مندی از آنچه داریم، افزایش قدرت تفکر برای شناخت محیط پیرامون، افزایش سعه صدر و افزایش قدرت بینش انسان را در پی دارد.یکی از زیرساخت های معرفتی شکر این است که بدانیم خداوند حکیم است و آنچه عنایت می کند، حکمتی دارد. در واقع انسان باید با بینش بهره برداری صحیح از نعمت ها، به آن ها نگاه کند تا بتواند هم ظرفیتش را بالا ببرد و هم توان بهره مندی اش را افزایش دهد. خوب است بدانید آدم کثیرالخیر با انسان کثیرالنعمة فرق دارد، کثیرالخیر کسی است که از هر فرصت و نعمتی استفاده کثیر می کند. بسیاری از افراد نعمت های زیادی دارند اما بهره مندی شان از آن نعمت ها اندک است و چون معرفت شکر ندارند نه ظرفیت و نه توان بهره مندی کافی برای استفاده از نعمت ها را نمی دانند.

گاهی واقعی ترین مسائل برای ما عجیب می نمایند. یکی از حقایق عالم این است که از دید الهی، شکر در خوشی ها و صبر در سختی ها معادل یکدیگرند. امام صادق علیه السلام از جدّ خود رسول خدا صلی الله علیه و آله اینگونه روایت می کنند:«آنکه غذا می خورد و شاکر است همان اجر کسی را دارد که روزه (مستحبی) گرفته و بر گرسنگی صبر می کند و آنکه در رفاه است و بهر عافیت خود شاکر است همان اجر کسی را دارد که گرفتاری پیدا کرده است اما صبر می کند و آنکه اهل بخشش است و (بخاطر این توفیق الهی) شاکر است همان اجر کسی را دارد که محروم است و قناعت می ورزد.» (کافی، جلد دوم، باب شکر)

بدون ترديد، خوب زيستن و رسيدن به سعادت، آرزوي هر انساني است.آدمی هميشه در پی دستورات و فراميني بوده ‌است كه بتواند با عمل به آنها، مناسبات خود را با ديگران شكل بخشد، تا از اين طريق عمر خود را بگذراند و بقاي حيات خويش را تضمين کند. از اين رو، آدمی نيازمند نظام ارزش‌ها بوده است؛ نظامي كه خوب و بد را براي او معين كند و در پيچ‌ و‌‌خم زندگي راهنماي او باشد. اخلاق وسيله‌ای مؤثر براي بهتر زيستن است، پس فراگيري آن، لازمه حيات بشري است.

اخلاق فردی ، شناخت بایدها ونبایدها و پرورش صفات نيكو و خلقيات فاضله درقلب و دل وبازتاب آنها در عمل است که زیربنای رشدِ شخصیت انسانی هر فردی را تشکیل داده ومنجربه ایجادشخصیتی متعادل وانسانی خواهد شد.اولین گام در اخلاق ،خود شناسی و خودسازی فردی است . اخلاق فردی سه مرحله دارد؛ مرحله اول شناخت نقاط ضعف و نقاط قوت فردی، مرحله دوم تقویت نقاط قوت و ازبین بردن نقاط ضعف و مرحله سوم رسیدن به عزت واعتمادبه نفس درسایه باور وعمل به دستورات الهی

در هریک از این سه مرحله موانعی وجود دارد که مانع از خودشناسی ، خود سازی و خودباوری می شود.برای انجام این مهم باید از خودشناسی آغاز کرد تا به ضرورت خود سازی و رسیدن به مرحله خود باوری ودر نهایت به خداشناسی و خدا محوری در زندگی رسید. به استناد حدیث مشهور امام علی (ع) که می فرمایند«مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَّه؛

اخلاق نیک کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر می کند و کیست که از برخورد شایسته، خوشش نیاید و جذب چنین انسانی نشود. از امام صادق ـ علیه السلام ـ پرسیدند: حد و مرز اخلاق نیک چیست؟ فرمود: آن است که اخلاقت را نرم کنی، کلامت را پاکیزه سازی و با چهره ای باز و گشاده با برادران دینی ات رو به رو شوی.
اخلاق نیکو و پسندیده در ۳ بخش مهم متجلی است. که عبارتند از: «خوش رویی» و «خوش گویی» و «خوش خویی».
خوش رویی: در مواجهه دو نفر با یکدیگر و پیش از هر سخن و عمل، دو صورت با هم رو به رو می شود. مواجهه دو انسان با هم و کیفیت این رویارویی چهره ها، نقش عمده در نحوه گفتار و رفتار دارد و رمز گشایش قفل دلهاست. برخورد با چهره باز با دیگران، آنان را آماده تر می سازد تا دل به دوستی با شما بسپارند. خنده رویی و بشاش بودن، دیگران را دل و جرأت می بخشد تا بی هیچ هراس و نگرانی با شما باب آشنایی را باز کنند و سفره دلشان را پیش شما بگشایند. هنرمند کسی است که بتواند غبار غم را از خاطره ها بزداید.

امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در خطبه اى فرمودند: آیا به شما خبر دهم که بهترین اخلاق در دنیا و آخرت چیست؟ از کسى که به تو ستم کرده درگذر، با کسى که از تو قطع رابطه کرده رابطه برقرار کن، به کسى که به تو بدى کرده نیکى کن، به کسى که تو را محروم کرده عطا کن.
وسائل، ج 8، ح 1، باب 113

خوش اخلاق به کسی گفته می‌شود که با گشاده‌رویى، زبانی ملایم و برخوردی شاد و محبت‌آمیز با مردم روبرو می‌شود، و در هر شرایطی این توانایی را دارد که با خوش‌رویى برخورد کند.
بعضى از مردم به طور طبیعى خوش اخلاق و خوش برخوردند و این یکى از مواهب الهى است که نصیب هر کس نمی‌شود. کسی که دارای اخلاق نیکو است، باید خدا را با تمام وجودش شکر گوید، ولى گروهى چنین نیستند، اما می‌توانند با تمرین و ممارست و به کار بستن اصولی دقیق، حسن خلق و خوش اخلاقی را در وجود خود زنده کنند و چنان در عمق جانشان نفوذ کند که طبیعت ثانویّه شود. برخی از راه‌کارهای تحصیل خوش اخلاقى و مبارزه با بداخلاقى، عبارت‌اند از: توجه به ارزش و آثار معنوی و مادی خوش اخلاقى و آثار نیک آن و همچنین زشتى بداخلاقى، تمرین و ممارست، مطالعه احوال انسان‌های خوش اخلاق و بداخلاق و پرورش عواطف انسانی.
در روایات برای خوش اخلاقی و خوش‌رویی آثاری همچون از بین بردن گناهان، زدودن کینه‌ها، جلب محبت خدا و مردم ذکر شده است.

تنبیه [بدنی]، گران ترین و در عین حال، کم اثرترین ابزار یادگیری و اصلاح رفتار است. در تنبیه، باید عمل کودک نکوهش شود، نه شخصیت او.

در تنبیه، نباید زیاده روی کرد، چون اثر خود را از دست می دهد.

تنبیه در جمع، اثر مخرب، ولی تشویق در جمع، اثر مثبت دارد.

سرزنش و تحقیر، امنیت خاطر را از کودک می گیرد.

تنبیه، شخصیت کودک را در هم می کوبد.

زیاده روی در تنبیه، سبب برانگیخته شدن حس سرکشی در کودک خواهد شد.

محبوبیت یک امر مادرزادی و ارثی نیست. در این مطلب می خواهیم از برخی رازهای محبوب شدن برای همسر پرده برداریم.
تعامل صحیح با خانواده همسر از عوامل ایجاد محبوبیت در دل همسر است . اگر با احترام قائل شدن برای والدین همسرتون ودیدن خوبیها ونقاط امتیاز وبرجسته انها وبه زبان اوردن وبرشمردن نکات مثبت انها ، خودرا عادت دهید مسیر هموار واتوبانی برای تسخیر قلب همسرتون را ایجاد کردید .

[
حرفی که به کسی یا فرزندت می زنی، دانه است و فکر او زمین.
ببین در این زمین چقدر بذر می توان پاشید؟
اگر در یک زمین کوچک چند کیلو گندم پاشیدی، همه دانه ها سبز نمی شوند. تازه اگر هم در بیایند همدیگر را خفه می کنند.

موعظه زیاد، باعث می شود که حرف ها همدیگر را له کنند، همدیگر را بپوشانند.

{ آیت الله حائری شیرازی}