(استاد اصغر طاهرزاده)

اسماء الهي كه در بهشت تجلّي مي‌كنند، اسماء رحماني است، حالا همان اسماء رحماني به صورت ذوات مقدسه اهل‌البيت(ع) تجلّي نموده است و عجيب است كه نور فاطمه(س) يكي از اين سه قسم است و روايت «فاطِمَةُ بِضْعَةُ مِنّي» با توجّه به اين حديث معني خاصّي مي‌دهد و مي‌رساند كه نور فاطمه(س) پاره‌اي از همان نور است كه نور محمّدي(ص) است و مي‌رساند كه اگر اسلام را به صورت جامع مي‌خواهيد بايد از نور فاطمه و پدر فاطمه و شوهر فاطمه و اولاد فاطمه به صورت جمعي بهره‌مند شويد، يعني پاره‌اي از نبوّت محمّدي(ص)، فاطمه(س) است و پاره‌اي از آن نيز امامت است و اگر بهشت جامع و كامل مي‌خواهيد بايد از پرتو اين سه نور بهره گيريد. بعضاً بزرگان را ملاحظه كرده‌ايد كه چگونه تلاش مي‌كنند تا از نور فاطمه(س) خود را محروم نكنند و بحمدالله موفق شده‌‌اند. بحث‌هاي «مقام ليلة‌القدري حضرت فاطمه (س)» و «فاطمه(س)، رازي پيدا و ناپيدا» و «بصيرت حضرت فاطمه(س)» براي اين است كه اين راه به قلب ما گشوده شد.