آیة الله جوادی آملی:
پرهيز از گناه، در حقيقت،

1اول؛ ايمان به غيب است.
2بعد، زمينه ايمان به شهادت را فراهم می‌كند.

اگر كسی از گناه پرهيز كرد؛ آن شامه درونی اش باز ميشود،
بوی اين جيفه و مردار دنيا را استشمام می‌كند؛
بعد به آسانی از دنيازدگی نجات پيدا می‌كند،
برای او دشوار نيست كه گناه نكند و از دنيا پرهيز كند.

منبع:سایت إسراء،نمازجمعه۸۱/۷/۲۶

نکته:
با توجه به این گفتار علت تعلق ما به دنیا، انجام گناه و معصیت هست،
چون گناه میکنیم، دنیا را زیبا میبینیم،
و اگر گناه را ترک کنیم، زشتی دنیا برای ما نمایان می‌شود و به راحتی می‌توانیم از آن دل بکنیم
و خود را برای آخرت آماده کنیم.