بعضی فکر میکنن که اگه دائما در فکر بدست آوردن دنیا باشن، اون رو بدست میارن و باهاش سالهای سال خوش و خرم خواهند بود، اما قاعده دنیا این نیست،‌ و اگر کسی طور دیگه‌ای فکر میکنه درواقع مسأله رو اشتباه درک کرده.

امام علی عليه السلام می‌فرمایند:

براستی كه دنيا آدمی را به كلّی سرگرم خود می‌سازد و شخص دنياپرست به چيزی از آن نمیرسد،
فقط باب حرص و شيفتگی به دنیا بر رويش گشوده میشود و به آنچه از اين دنيا به دست آورده اكتفا نمیكند تا در پی چيزی كه بدست نياورده نرود.
(یعنی به چیزی که بدست آورده قانع نیست و پیوسته دنبال چیزهاییست که بدست نیاورده)

إنَّ الدُّنيا مَشغَلَةٌ عَن غَيرِها وَلَم يُصِب صاحِبُها مِنها شَيئا إِلاّ فَتَحَت لَهُ حِرصا عَلَيها وَلَهَجا بِها وَلَن يَستَغنی صاحِبُها بِما نالَ فيها عَمّا لَم يَبلُغهُ مِنها؛

بحارالأنوار، ج78، ص453، ح21