ظهور تولّي و تبرّي در زيارت عاشورا نسبت به زيارت هاي ديگر حالت ويژه و استثنايي دارد؛ زيرا زائر اين زيارت نه تنها بر مقتدا و مراد خويش و سردار و ساقي عشق، يعني حسين بن علي (عليهماالسلام) صد مرتبه سلام مي دهد، بلكه بر فرزندان او و بر پروانه هاي عاشقي كه گرداگرد شمع وجود سالار خويش گرديدند، در آتش ارادت به او سوختند و در آستان آن امام همام آرميدند، نيز صد مرتبه سلام مي دهد. از سوي ديگر نه تنها بر يزيد كه دست ناپاك ستم از آستين وي به درآمد و گلوي حق را به انگيزه‌ي نابودي فشرد، لعن و نفرين مي فرستد، بلكه بر تمام مشايعت كنندگان، همراهان، بيعت كنندگان، تابعان و خلاصه اولين كسي كه بر پيشوايان نور ستم روا داشت و آخرين كسي كه در اين ستم پيشگي، آنان را تبعيت كرد، صدمرتبه لعن و نفرين دارد…

سرّ اين سلام و لعن ويژه آن است كه ستيغ نبرد امامت علوي و سلطنت اموي كه استمرار نبرد اسلام و كفر است عاشوراست.

تذكر: همانطور كه تخليه مقدم بر تحليه است تبرّي قبل از تولّي است لذا در زيارت عاشورا نخست تبري و لعن صورت مي پذيرد، دوم تولي؛ هر چند ممكن است نسبت به دلباختگان ولايت تبري از دشمنان ولايت به منظور غبارروبي و گرد گيري از چهره‌ي شفاف مرآت ولايت باشد. نظير نفي آلهه‌ي دروغين در كلمه‌ي طيّبه‌ي «لا إله إلا الله» كه به منظور غبارروبي شرك است تا توحيد مستقرّ و ثابت و اصيل، روشن و هويدا گردد.

ادب_فنای_مقربان جلد 1 ص63}
_____________________
مطالب و بیانات آیت الله جوادی آملی