(استاد اصغر طاهرزاده)

ولايت چهارده معصوم بر كلّ هستي

مفضّل مي‌گويد: حضرت صادق(ع) فرمودند:
«اِنَّ اللهَ تَبارك وَ تَعالي خَلَقَ الْاَرْواحَ قَبْلَ الْاجْسادِ بِاَلْفَيْ عامٍ، فَجَعَلَ اَعْلاها وَ اَشْرَفَها اَرْواحَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ الائِمَةِ بَعْدَهُمْ(ع) فَعَرَضَها عَلَي‌ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ وَ الْجِبالِ، فَغَشِيَها نُورُهُمْ…» («بحارالانوار»، ج26، ص320، روايت 2.)
يعني خداوند تبارك و تعالي، ارواح را دوهزار سال قبل از اجسام خلق نمود، و بالاترين و شريف‌ترين آن‌ها را ارواح محمّد و علي و فاطمه و حسن و حسين و ائمه بعد از آن‌ها(ع) قرار داد، سپس آن‌ها را بر آسمان‌ها و زمين و كوه‌ها عرضه داشت و نور ايشان همة آن‌ها را فراگرفت.
چنانچه ملاحظه مي‌‌فرماييد، اين روايت شريف معارف بلندي را متذكّر مي‌شود، اوّلاً؛ ما را متوجّة رتبة وجودي ارواح مي‌كند كه نسبت به اجسام تقدّم وجودي دارند و اين تقدّمِ خلقت روح‌‌ها، تقدّم زماني نيست بلكه تقدّم رتبه‌اي است. ثانياً؛ مي‌فرمايند: ارواح دو هزار سال قبل از اجسام آفريده شدند، شايد عدد هزار حاكي از زيادي مرتبة روح‌ها نسبت بر بدن باشد، نه اين‌كه دقيقاً عدد هزار مورد نظر باشد. ثالثاً؛ مي‌فرمايد: در بين روح‌ها كه بلند مرتبه‌تر از جسم‌ها هستند، تازه ارواح چهارده معصوم از همة آن‌ها برتر و بالاترند. رابعاً؛ آنچه از همه مهم‌تر است قسمت آخر روايت است كه مي‌فرمايد: خداوند ارواح شريف چهارده معصوم(ع) را بر آسمان‌ها و زمين و كوه‌ها عرضه كرد، پس نور آن‌ها همة آسمان‌ها و زمين و كوه‌ها را فراگرفت، كه از احاطة تكويني آن انوار مقدسه بر كلّ موجودات خبر مي‌دهد و اين همان ولايت كلّيه آن‌هاست و اگر انبياء و اولياء مجهز به آن نباشند، هيچ معجزه و كرامت و تصرفي از طرف آن ذوات مقدسه بر عالم صورت نخواهد گرفت و هنر انسان‌ها بايد اين باشد كه اين ولايت تكويني الهي را با انتخاب خود، در خود جاري كنند تا تكوين و تشريع در آن‌ها هماهنگ شود.