حد وجوب آن مقداری است که در ترک آن قطع رحم عرفا صدق نماید یعنی هر عملی که اگر انجام نداد بگویند قطع رحم کرده است، آن عمل شرعا واجب است. مثلا مضایقه ثروتمند در مورد کمک به رحم فقیرش. هم چنین هر حاجت ضروری که داشته باشد اگر اعتنا نکرد قاطع رحم می شود مگر این که حاجتش غیر مشروع و یا انجام آن باعث عسر و حرج شود. حتی گاهی در عرف، اگر به دیدن کسی که به زیارت رفته نرود قطع رحم حساب می شود مگر این که اگر به دیدار او رود دچار معصیت شود. پس ملاک عرف مردم است.(گناهان کبیره ج 1 ص 168)