حالا کافرین درست؛ چرا خدا دوستانش رو گرفتار بلا میکنه؟
چرا بعضی از مؤمنین و اولیاءش رو به بیماری و فقر و گرفتاری مبتلا می‌کنه؟

به این آیات توجه کنید:

ولَنُذيقنَّهم من العذاب الاَدنی دون العذاب الاكبر لعلّهم يَرجِعون(سجده آيه 21 )

ما حتما عذاب نزديك را زودتر از عذاب بزرگ به آنها میچشانيم تا شايد به فكر راه خطای خود افتاده و برگردند.

چرا؟
چون: لَعذاب الا خرة أشقّ (رعد آيه 34)
به تحقیق عذاب آخرت شدیدتر است!

و در آيه‌ای ديگر بعد از آنكه میفرمايد: هر كه از ياد ما اعراض كند او را به زندگی سختی در دنيا گرفتار میكنيم، چنين ادامه میدهد:

و لَعَذاب الا خرةِ اَشدُّ و اَبقی (طه آيه 127)
بتحقیق عذاب روز قيامت سخت‌تر و پايدارتر است.

از این آیات فهمیده میشه علت خیلی از بلاها و گرفتاریهای بندگان خدا اینه که، اگه بعضاً گناهی بکنند و از مسیر منحرف شوند، خدا با این عذابها اونها رو گوشمالی میکنه که به خودشون بیان و در مسیر درست قرار بگیرن تا گرفتار عذاب بزرگ قیامت و برزخ نشوند. و این بلا از محبت خداست.

?اعمالی که بر باد رفت?

از پیامبر (ص) پرسیدند نجات در چیست؟
حضرت فرمودند: نجات تنها در این است که با خداوند از در خدعه و فریب وارد نشوید که خداوند نیز با شما خدعه نماید.
⛔ و هرکس که خدا با او خدعه کند، ایمانش را از وی میگیرد!
کسی که با خدا خدعه می کند در واقع خود را فریب داده است.
گفته شد یا رسول الله چگونه با خدا خدعه می کند؟
فرمودند: فریضه ای را که خداوند امر فرموده انجام میدهد ولی ریا کرده و برای غیر خدا بجا می آورند!
سپس فرمودند: راه تقوی در پیش گیرید و از ریا بپرهیزید که ریا شرک به خداوند است
و ریاکار در قیامت به چهار اسم خوانده می شود:
ای کافر، ای فاجر، ای مکار، ای زیانکار!
اعمالت بر باد رفت و اجرت باطل شد.

سفینه البحار ج1، ص499

آخرین صحنه ای که هر کس در این دنیا خواهد دید

هیچ فرقی بین فقیر و پولدار نیست

امام باقر (علیه السّلام) خطاب به شیعیانش فرمودند:

به راستی(سوگند می‌خورم) که یکی از شماها که جان به گلویش می‌رسد، ملک الموت بر او نازل می‌شود و می‌گوید: اینک آن چه که آرزویش را داشتی، به تو عنایت شد و از آن‌چه که می‌ترسیدی ایمن گشتی. (و در همین حال) دری از درهای بهشت برایش گشوده می‌شود و به او گفته می‌شود که: به جایگاهت در بهشت بنگر و ببین این‌ها را، این رسول خداست (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و این‌ها، علی (علیه السّلام) و حسن (علیه السّلام) و حسین(علیه السّلام)، رفیقان و همراهانت.

حضرت فرمود: این تأویل قول خداست که فرمود: آن‌ها اهل ایمان و خدا ترسانند.

برای آن‌ها از جانب خدا پیوسته بشارت است هم در حیات دنیا و هم در آخرت

باب مایعاین المومن و الکافرعندالموت، ص 177

امیرالمؤمنین (علیه السّلام) فرمودند:

شیعه‌ی ما اگـر مرتکب معصیتی شـود، نمی‌میرد مگر این‌که به بلایی چه در مال و چه در فرزند و چه در خودش مبتلا گردد و این ابتلا موجب از بین رفتن گناهانش گردد و خدا را به گونه‌ای ملاقات نماید که هیچ اثری از گناه در او باقی نمانده باشد و اگرچیزی از گناه در او باقی مانده بود، به هنگام مرگ دچار سختی و شدّت می‌گردد. (سپس پاک می‌شود.)

1ـ بحارالانوار، ج6، باب سکرات الموت و شدائده، ص 157