گروهی در حال عبور از غار تاریکی بودند که سنگهایی را زیر پایشان احساس کردند.

بزرگشان گفت: اینها سنگ حسرتند.

هرکس بردارد حسرت می خورد، هر کس هم برندارد باز هم حسرت می خورد.

برخی گفتند پس چرا بارمان را سنگین کنیم؟ برخی هم گفتند ضرر که ندارد مقداری را برای سوغاتی بر می داریم.

وقتی از غار بیرون آمدند فهمیدند که غار پر بوده از سنگهای قیمتی.

آنهایی که برنداشته بودند حسرت خوردند و بقیه هم حسرت خوردند که چرا کم برداشتند.

زندگی هم بدین شکل است

در قیامت"یوم الحسرت"هم اگر اعمال صالحی نداشته باشیم حسرت می خوریم و اگر داشته باشیم باز هم حسرت میخوریم که چرا کم.

بیدار که شوی ؛
دیگر علاقه ای به قضاوت
در باره ی کسانی که
خواب هستند نداری.
اگر هنوز قضاوت میکنی
بدان که خوابی…!
مخلوقات عجیبی هستیم. .!!
برای گناهان خود وکیل هستیم.
وبرای مشکلات دیگران قاضى. ..!

?فقیری به ثروتمندی گفت: اگر من در خانه ی تو بمیرم، با من چه می کنی؟
ثروتمند گفت: تو را کفن می کنم و به گور می سپارم.
فقیر گفت: امروز که هنوز هم زنده ام، مرا پیراهن بپوشان و چون مُردم، بی کفن مرا به خاک بسپار…

این حکایت بسیاری از ماست که تا زنده ایم قدر یکدیگر را نمی دانیم ولی بعد از مردن، می خواهیم برای یکدیگر سنگ تمام بگذاریم!

وقتی ردپای خدا را در زندگی‌ام پیدا کردم،
فهمیدم می‌توانم پاهایم را از گلیمم درازتر کنم!

و خواسته‌هایم از قد خودم بزرگتر باشند!

حتی آرزوهای محال …

وقتی لبخند خدا را در میان دعاهایم دیدم…
“ترس” برایم معنایش را از دست داد

و جایش را “ایمان” پر کرد ..

وعدۀ خدا این است :

دستانت را به من بده
تا فتح کنی دنیا را
و ممکن کنی، ناممکنها را
وبه دست بیاوری دست‌نیافتنی‌ها را

❤️ خود را به خدا بسپار ❤️

✨